(Ik schrijf dit op 4 juli dus dit is wat ik me kan herinneren)
Vannacht weer gehuild en Annemiek heeft me geprobeerd te troosten. Dat lukt niet en de PIJN blijft. Zij niet. Ze heeft geen gevoelens meer voor mij. Niets maakt dat ze blijft zegt ze.
Vandaag weer gewerkt niemand merkt iets al ben ik zo afwezig als de pest.
Huilend in de auto. Kinderen weten nog steeds van niets. 's-avonds heb ik gesmeekt om toch nog een kans. Maar ze zegt dat de kansen op zijn. Zij heeft haar besluit al genomen. De Thalys is onderweg en niet te stoppen.