(Ik schrijf dit op 4 juli dus dit is wat ik me kan herinneren)
De nacht was beter door de pillen. Wel weer veel te vroeg wakker. De PIJN kwam toch weer terug. Ik heb nu ELKE dag gehuild. Een man die huilt. Ja inderdaad. Ook mannen hebben gevoel ben ik nu op de meest pijnlijke manier achter.
Annmiek was met Vincent naar de kapper. Ik weer huilen.. Jeanique moest naar een feestje dus Annemiek heeft haar weggebracht. Dat duurde een tijd en ik had 't niet meer. Ik ben toen met Vincent gaan kijken naar de huizen die Annemiek en Ik ( elk een ander) op het oog hebben. Dat is bij Magna en Ger in de buurt. Dat zijn oude buren en vrienden van ons.
Daar was Annemiek ook. Hierdoor ging ik weer stuk natuurlijk. Ik heb aangebeld en daar was Miek die had me net thuis gebeld maar daar was ik niet meer. We hebben allebei een kopje thee gedronken. Miek is toen met Vincent weggegaan. Ik kon m'n verhaal kwijt aan M & G. Dat luchtte op en ik voelde me een stuk beter (ook een beetje door de medicijnen).
Na afscheid te hebben genomen ben ik de oude buurt doorgelopen. Het was prachtig weer en de sfeer deed me erg goed.
Op straat kwam ik nog wat oude buren tegen. Ook aan hun heb ik m'n verhaal gedaan. Dat kon ik vroeger nooit. Openbaring na openbaring beleef ik de afgelopen tijd.
Ook van hun afscheid genomen met weer een hart onder de riem. Ik voelde me eigenlijk steeds beter en zag het steeds meer zitten. Tijdens m'n wandeling M&G weer tegen gekomen.
De nieuwe situatie met de woningen die we dan allebei op het oog hebben leken me een goede toekomst. Ik had er weer vertrouwen in..
En toch... onderweg naar huis ging ik alweer stuk. Weer met Miek gesproken. Ik ben veranderd; mijns inziens zeer veranderd. Maar helaas haar gevoelens voor mij blijven zoek....