Vandaag zonder pil gaan slapen ondanks de spanning in m'n middenrif. Was om 3 uur al klaarwakker. Om half vier ben ik naar beneden gegaan. Dit blog verder afmaken.
Om 6:44 weer naar bed. Ik was toch wel moe maar slapen ho maar. Geen pil ingenomen.
Ik vindt Miek meer afstandelijk en nog erg afwezig. Vreemd. Ze heeft niet zo goed geslapen want Vincent was bij haar in bed gekropen.
Om 9:30 is Miek gaan strijken ik bleef in bed. Heb wel helpen opruimen. Heb haar gezegd dat ik haar bewonder om haar grapjes en lach en streken. Ze blijft ondanks alles vrolijk. Ze zegt dat ze dat niet wil verliezen en dat ze daarom weg moet. Ik geef aan dat ik verloren om woorden op bed ben gaan zitten. Ze zegt dat het gedwongen iets willen zeggen geen oplossing is. Het moet vanzelf komen. Tja maar wat moet ik nou.
Miek is om 12 uur naar haar vader gegaan samen met Vincent. Ik weet niet wat ze daar precies gaat doen. Zij heeft ook steun nodig. Mijns inziens wordt ik daar echter niet beter van. Ik heb ze uitgezwaaid en Miek moest daarom lachen...
Vanmiddag heb ik TV gekeken en gedoezeld. Ik heb tenslotte bijna niet geslapen. Uiteindelijk na 1,5 uur toch weer hieraan begonnen
Het is nu 16:15 uur en ik ben nog steeds aan het schrijven. Net nog even de was gedaan. Dat gaat tenslotte ook door en niet alleen Miek is daar voor verantwoordelijk.
Ik houd ontzettend van Annemiek en dat is nog steeds een probleem want zij niet meer van mij. Ze heeft erover nagedacht en als ze dat doet blijkt het al langer zo te zijn dan ze zelf dacht. De pijn wordt daar niet minder door. Mijn middenrif zit nog vast maar ik neem geen pil.
Ik zal maar eens naar he eten gaan kijken. Ze zal zo toch wel thuiskomen